New ask Hacker News story: Tell HN: Farewell letter of M. Hosseini – executed 01.02.2023 by I.R. of Iran
Tell HN: Farewell letter of M. Hosseini – executed 01.02.2023 by I.R. of Iran
16 by eternalban | 4 comments on Hacker News.
Hello, to all the people of the world. I am Mohammad Hosseini, a prisoner in one of the dreaded prisons of the Iranian government. A man who had no one, no mother, father or family, but who was a friend of all the goodness in the world. After days and nights of resistance under severe torture, they forced me to confess the lie they wanted to hear and the crime I had not committed. In the dawn of tomorrow, at the foot of the gallows, I will look up to the sky for the last time, see the last star and cry out with all my strength, "Woman, life, freedom". I will cry out in the name of justice and in the hope of a world without violence, a world that loves nature and that is safe for all the children of the world. For me, who has been deeply lonely all his life, in a country where working children have not known justice, my only wish is that the world be a place where all children can be children and internalize love for people and for nature, and love all the creatures of this beautiful existence. And for all this love, which is all I have left after this short, painful life, I shouted in the streets to stand beside the students of my country who were under batons and war bullets, shouting woman, life, freedom. Children who were forced for years and could do nothing but wish death to the whole world, but who are now the ambassadors of love and kindness, freedom and equality for all people, with the longing for peace, with the longing for a homeland and world free of violence. These are not the words of a young man longing for salvation. These are the words of a lonely child laborer from the dark depths of the history of a country scourged by cruelty and violence. Who, in all the black nights of his childhood, embraced nature instead of a mother or a father. And who vowed to cry out for freedom, justice and love with all his resources and possibilities. I wanted to say that I will give my life for the freedom of the women of my country. And know when my body has become a flag in the fiery sunrise wind, that a man shouted at his last breath: long live love, long live freedom, long live all the peoples of the world. -- source -- سلام، به همه مردم دنيا. من محمد حسینی زندانی در یکی از زندان های مخوف دولت ایران هستم. مردی که هیچ، مادر، پدر و خانواده ای نداشت، بلکه دوست همه خوبی های دنیا بود. پس از روزها و شب های مقاومت در زیر شکنجه های شدید، مرا مجبور کردند به دروغی که می خواستند بشنوند و جنایتی که مرتکب نشده بودم اعتراف کنم. در سپیده دم فردا، در پای دستک ها، برای آخرین بار به آسمان نگاه می کنم، آخرین ستاره را می بینم و با تمام قدرتم فریاد می زنم، «زن، زندگی، آزادی». من به نام عدالت و به امید دنیایی بدون خشونت گریه خواهم کرد، دنیایی که طبیعت را دوست دارد و این برای همه فرزندان جهان امن است. برای من که در تمام عمرش عمیقا تنها بوده ام، در کشوری که کودکان شاغل عدالت را نمی شناختند، تنها آرزوی من این است که دنیا جایی باشد که همه کودکان می توانند بچه باشند و عشق به مردم و طبیعت را درونی کنند و همه موجودات این وجود زیبا را دوست داشته باشند. و برای این همه عشق که تنها چیزی است که بعد از این زندگی کوتاه و دردناک بر جای گذاشته ام، در خیابان ها فریاد زدم که در کنار دانش آموزان کشورم که زیر باتوم و گلوله های جنگی بودند بایستم، فریاد زن، زندگی، آزادی می زدم. کودکانی که سال ها مجبور بودند و نمی توانستند کاری جز آرزوی مرگ برای تمام دنیا انجام دهند، اما اکنون سفیران عشق و مهربانی، آزادی و برابری برای همه مردم هستند، با اش آرزوی صلح، با اش آرزوی وطن و جهان آزاد از خشونت. اینها حرف های جوانی نیست که برای رستگاری رستگاری می خواهد. اینها سخنان یک کارگر کودک تنها از اعماق تاریک تاریخ کشوری است که با بی رحمی و خشونت جستجو شده است. که در تمام شب های سیاه دوران کودکی اش به جای مادر یا پدر طبیعت را در آغوش می گرفت. و چه کسی عهد کرد که با تمام منابع و امکاناتش فریاد آزادی، عدالت و عشق را فریاد کند. می خواستم بگویم که جانم را برای آزادی زنان کشورم خواهم داد. و بدانید وقتی بدنم به پرچمی در باد آتشین طلوع خورشید تبدیل شده است، که مردی در آخرین نفسش فریاد زد: زنده باد عشق، زنده باد آزادی، زنده باد تمام مردم جهان. -- end --
16 by eternalban | 4 comments on Hacker News.
Hello, to all the people of the world. I am Mohammad Hosseini, a prisoner in one of the dreaded prisons of the Iranian government. A man who had no one, no mother, father or family, but who was a friend of all the goodness in the world. After days and nights of resistance under severe torture, they forced me to confess the lie they wanted to hear and the crime I had not committed. In the dawn of tomorrow, at the foot of the gallows, I will look up to the sky for the last time, see the last star and cry out with all my strength, "Woman, life, freedom". I will cry out in the name of justice and in the hope of a world without violence, a world that loves nature and that is safe for all the children of the world. For me, who has been deeply lonely all his life, in a country where working children have not known justice, my only wish is that the world be a place where all children can be children and internalize love for people and for nature, and love all the creatures of this beautiful existence. And for all this love, which is all I have left after this short, painful life, I shouted in the streets to stand beside the students of my country who were under batons and war bullets, shouting woman, life, freedom. Children who were forced for years and could do nothing but wish death to the whole world, but who are now the ambassadors of love and kindness, freedom and equality for all people, with the longing for peace, with the longing for a homeland and world free of violence. These are not the words of a young man longing for salvation. These are the words of a lonely child laborer from the dark depths of the history of a country scourged by cruelty and violence. Who, in all the black nights of his childhood, embraced nature instead of a mother or a father. And who vowed to cry out for freedom, justice and love with all his resources and possibilities. I wanted to say that I will give my life for the freedom of the women of my country. And know when my body has become a flag in the fiery sunrise wind, that a man shouted at his last breath: long live love, long live freedom, long live all the peoples of the world. -- source -- سلام، به همه مردم دنيا. من محمد حسینی زندانی در یکی از زندان های مخوف دولت ایران هستم. مردی که هیچ، مادر، پدر و خانواده ای نداشت، بلکه دوست همه خوبی های دنیا بود. پس از روزها و شب های مقاومت در زیر شکنجه های شدید، مرا مجبور کردند به دروغی که می خواستند بشنوند و جنایتی که مرتکب نشده بودم اعتراف کنم. در سپیده دم فردا، در پای دستک ها، برای آخرین بار به آسمان نگاه می کنم، آخرین ستاره را می بینم و با تمام قدرتم فریاد می زنم، «زن، زندگی، آزادی». من به نام عدالت و به امید دنیایی بدون خشونت گریه خواهم کرد، دنیایی که طبیعت را دوست دارد و این برای همه فرزندان جهان امن است. برای من که در تمام عمرش عمیقا تنها بوده ام، در کشوری که کودکان شاغل عدالت را نمی شناختند، تنها آرزوی من این است که دنیا جایی باشد که همه کودکان می توانند بچه باشند و عشق به مردم و طبیعت را درونی کنند و همه موجودات این وجود زیبا را دوست داشته باشند. و برای این همه عشق که تنها چیزی است که بعد از این زندگی کوتاه و دردناک بر جای گذاشته ام، در خیابان ها فریاد زدم که در کنار دانش آموزان کشورم که زیر باتوم و گلوله های جنگی بودند بایستم، فریاد زن، زندگی، آزادی می زدم. کودکانی که سال ها مجبور بودند و نمی توانستند کاری جز آرزوی مرگ برای تمام دنیا انجام دهند، اما اکنون سفیران عشق و مهربانی، آزادی و برابری برای همه مردم هستند، با اش آرزوی صلح، با اش آرزوی وطن و جهان آزاد از خشونت. اینها حرف های جوانی نیست که برای رستگاری رستگاری می خواهد. اینها سخنان یک کارگر کودک تنها از اعماق تاریک تاریخ کشوری است که با بی رحمی و خشونت جستجو شده است. که در تمام شب های سیاه دوران کودکی اش به جای مادر یا پدر طبیعت را در آغوش می گرفت. و چه کسی عهد کرد که با تمام منابع و امکاناتش فریاد آزادی، عدالت و عشق را فریاد کند. می خواستم بگویم که جانم را برای آزادی زنان کشورم خواهم داد. و بدانید وقتی بدنم به پرچمی در باد آتشین طلوع خورشید تبدیل شده است، که مردی در آخرین نفسش فریاد زد: زنده باد عشق، زنده باد آزادی، زنده باد تمام مردم جهان. -- end --
Comments
Post a Comment